ABELYA - Eylül Kokusu | Özlem Bozkurt

Evlilik, mutluluğa atılmış bir adım m, yoksa bir tarafın sevgi ve sadakatinin diğerinde bencillik ve sorumsuzluk olarak zuhur etmiş hali mi? Ortak bir hayatı acısıyla ve tatlısıyla yaşama gayesi mi, ihanet odaklı çirkin arzuların ve geçici ihtirasların girdabı  mı? Evlilik; aşk mı yoksa nefret mi? Aklımdan geçen bu sorular, yolcusu olduğum bu serüvenin daha başlangıcında büyük çelişkilere düşürmüştü beni..

"Hayatı; içerisinde değişik renk ve boyularda birçok taşın bulunduğu bir keseye benzetirim." derdi öğretmenim. Her el, sırası geldiğinde parmaklarını bu keseye daldırıp bir taş çeker. Dedim ya renkleri farklı olan bu taşlardan bazen pembe olanı, bazen mavi olanı, bazen de siyah olanı çekilir. Pembe veya mavi taşları çekmek isteyen çoktur ama nedense parmakların çektiği daha çok siyah olur.  Bu şunu gözteriyor: hayat bazen bize, bizim insiyatifimiz dışında ama bizi çok yakından ilgilendiren sürprizler hazırlıyor. Olaylar bizim dışımızda gelişiyor ama o olayları bizler yaşıyoruz. Çekilen taşların rengi siyah da olsa insanın umutları hep mavi olmalı ve öylece kalmalı. 

Ben de umutlarımı hep mavi tutmaya çalıştığım bu hayatta maviliğin devamı için, böyle bir hikaye paylaşmak istedim sizlere.